تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر مقادیر رزیستین پلاسمایی در دانشجویان پسر غیرورزشکار (یک مطالعه آزمایشی)

زمینه و هدف: بافت چربی به عنوان منبع ذخیره انرژی، یک ارگان درون ریز مهم شناخته شده است که هورمون های زیادی از جمله، رزیستین را ترشح می کند. رزیستین نقش مهمی در تنظیم هموستاز انرژی و متابولیسم ایفا می کند. تأثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا بر غلظت رزیستین افراد به روشنی مشخص نیست. پژوهش حاضر با هدف تأثیر 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) بر مقادیر رزیستین پلاسمایی دانشجویان پسر غیرورزشکار انجام شد. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، 26 نفر از دانشجویان پسر غیرورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی 10 هفته ای (هر هفته 3 جلسه)، طبق برنامه تمرینی با شدت 100-85% hrmax و به صورت تناوبی به تمرین پرداختند. خونگیری پس از 14 ساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه، انجام و مقادیر رزیستین پلاسمایی با استفاده از کیت رزیستین (شرکت boster آمریکا) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل و وابسته در سطح معنی داری 05 / 0>α تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit)، باعث کاهش معنی دار مقادیر رزیستین پلاسمایی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد (05/0≥p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت تمرین تناوبی با شدت بالا، به عنوان شیوه تمرینی جدید و مؤثر با کاهش معنی دار رزیستین، تأثیری پیشگیرانه بر بیماری های       قلبی - عروقی دارد. .